Historia aut z napędem elektrycznym

Jednym z pierwszych środków transportu wykorzystywanych do przewożenia ludzi były pojazdy elektryczne, prototyp takiego pojazdu został wymyślony przez Roberta Andresona. W 1835roku Christoper Becer skonstruował samochód elektryczny, na podstawie projektu Profesora Sibrandus Stratingh Groningena. Do 1900 r., przed wielkim rozkwitem silników spalinowych, pojazdy wyposażone w silniki elektryczne pokonywały rekordy prędkości i długości przebytych tras. Jednym z najważniejszych wydarzeń było przekroczenie prędkości 100 km/h przez Camille Jenatzy miało to miejsce 29 kwietnia 1899. Natomiast pojazd elektryczny La Jamais Contente osiągnął maksymalną szybkość 105,88 km/h. Ze względu na ograniczenia technologiczne techniki elektroenergetycznej pojazdy elektryczne zostały na początku XX wieku wyparte przez pojazdy spalinowe. Pojazdy z silnikami elektrycznymi oferowano do użytku kobiet ze względu na łatwość obsługi, niski poziom emitowanego hałasu oraz czystość. Nieustanny rozwój pojazdów spalinowych spowodował, że stały się one bardziej praktyczne pojazdów zaopatrzonych w silniki elektryczne. Rok 1947 okazał się punktem zwrotnym w historii pojazdów elektrycznych. Przyczyniło się do tego skonstruowanie pierwszego tranzystora w laboratoriach firmy Bell Telephone Laboratories. W latach osiemdziesiątych dwudziestego wieku pojazdy z napędem elektrycznym zostały uznane przez California Air Resources Board (CARB) za pojazdy nieemitujące zanieczyszczeń (ang. ZEV-zero emission vehicle). CARB ustawił roczną minimalną liczbę pojazdów z napędem elektrycznym, jakie mają być produkowane. Rozporządzenie to zostało zawieszone ze względu na skargi producentów aut, iż ograniczenia tego typu są nieuzasadnione ekonomicznie ze względu na zapotrzebowania konsumentów. Zgodnie z opinią Electric Drive Transportation Association w Stanach Zjednoczonych występuje ciągły wzrost liczby pojazdów napędzanych z baterii od ok. 56 000 w roku 2004 do ok. 76 000 w lipcu 2006 roku.